Albums

Λεπτομέριες

Κυριακή 26 Απριλίου 10:οο π.μ. Δεν ήταν μια καθιερωμένη επίσκεψη σε ένα συνηθισμένο μουσείο αλλά μια μοναδική ζωντανή εμπειρία ! Γύρω μας ξεναγοί πολλοί και άνθρωποι σε γκρουπ αλλά και μεμονωμένοι, όμως με ένα μαγικό τρόπο όλα ήταν θολά και εμείς οι 50 (συν 6 που προσκολλήθηκαν και ακολουθούσαν ) βλέπαμε κι ακούγαμε μόνο το Μάνο ... Οι περισσότεροι ξεναγοί είναι μαθητευμένοι στο να σου δώσουν λίγες παραπάνω πληροφορίες από το ταμπελάκι κάτω δεξιά ... άχρωμα και άοσμα ... Για τον Μάνο όμως ήταν αλλιώς ... Ήταν μέρος τους, ήταν σαν να ξεπήδησε από εκεί ... Σαν να μην πήγαμε εμείς κάπου αλλά ο χρόνος και ο χώρος να μας κύκλωσε ... αναγκαστικά όλους ...βιωματικά ... Νιώθαμε οικεία με τον Μάνο να μας αλληλοσυστήνει στους θεούς ... νιώθαμε διαφορετικοί ... Όλα γύρω με χρώμα κίνηση και ήχους, τιτανομαχίες και θεογενέσεις, χοροί και θυσίες, μάχες και πεζοπορίες ... Με σβέλτο βήμα και λακωνικό λόγο, επέλεγε στοχευμένα την επόμενη στάση, αποφεύγοντας ευφυώς να απαντήσει σε εμβόλιμες ερωτήσεις των οποίων οι απαντήσεις δινόταν αυτόματα κατά τη διάρκεια της βιωματικής αυτής εμπειρίας ... Ήταν απλά ο Μάνος και ήταν απλά στον φυσικό του χώρο ... Πολύ μικρή η λέξη ευχαριστούμε για όλο αυτό το ανεκτίμητο δώρο της παρουσίας του ... Μέσα σε όλα είχε φροντίσει και την δωρεάν μεταφορά μας (εκτός από την δωρεάν ξενάγηση). Το γειτονικό μας ταξιδιωτικό γραφείο Μαυρογιάννης travel ανέλαβε εξ ολοκλήρου την μεταφορά μας από το εργαστήρι προς το μουσείο της Ακρόπολης και αντίστροφα. Ευχαριστούμε τα κορίτσια μας Ρίτα Αμοιρίδου και Στέλλα Πότση για τις υπέροχες ματιές τους μέσα από τους φακούς τους ! "- Το απόλαυσα !" ... μας είπε την επόμενη ο ξεναγός μας ... Σάμπως εμείς δεν το απολαύσαμε ; Η Anastasia Manola μέλος του εργαστηρίου μας έγραψε :Έχω πάει σε πολλά μουσεία και έχω παρακολουθήσει πολλές ξεναγήσεις, αλλά χθες παρακολούθησα την μακράν πιο ενδιαφέρουσα και συναρπαστική (με την κυριολεκτική έννοια: με συνεπήρε)! Τόπος: Μουσείο της Ακρόπολης (πρεμιέρα για μένα – ξέρω απαράδεκτο για Αθηναία και δη εκπαιδευτικό). Η επίσκεψη ήταν σύμπραξη των "Χοροπατημάτων" και του Αντιδημάρχου Κοινωνικής Πολιτικής και Υγείας του Δήμου Γαλατσίου, αλλά πρωτίστως εκπαιδευτικού κ. Μάνου Ελευθερίου, που ήταν και ο ξεναγός μας. Στα Μουσεία κάποιοι θα διαβάσουμε κάθε ταμπέλα και ταμπελάκι, κάποιοι θα τρέξουμε στα κύρια εκθέματα, και λίγοι θα γνωρίζουμε το κάτι παραπάνω για να εντάξουμε σε ένα πλαίσιο αυτό που βλέπουμε, ιστορικό, κοινωνικό, πολιτισμικό… Δεν είδα σε λεπτομέρεια όλα τα εκθέματα (αυτό θα γίνει σε μεταγενέστερη επίσκεψη) και καμιά πληροφορία δε διάβασα, αλλά ταξίδεψα! Στο χρόνο και τη γλώσσα μας. Ένα αγγείο, ένα άγαλμα, ένα κομμάτι σμιλεμένο μάρμαρο δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα έργο τέχνης – όταν όμως έχεις να πεις μια ιστορία για αυτό και αρχίζεις να το φαντάζεσαι ως μέρος της καθημερινότητας - κι ας είναι μερικών χιλιάδων ετών -, παίρνει ζωή. Και η αρχαιότητα γίνεται άχρονη. Τόσα σημεία στη χώρα μας μαρτυρούν την παρουσία της, ζούμε κυριολεκτικά πάνω σε αυτή, διαβάζουμε ακόμη τη γλώσσα των αρχαίων Ελλήνων. Πόσοι λαοί μπορούν να διαβάσουν ακόμα τη γλώσσα τους μετά από 2500 χρόνια; Αλλά αυτή η παρακαταθήκη, ό,τι είναι πολύτιμη κληρονομιά μας, πρέπει κάποια στιγμή να μην είναι το σημείο στο οποίο επαναπαυόμαστε. Δεν μπορούμε να περηφανευόμαστε για όσα έκαναν οι «αρχαίοι ημών πρόγονοι». Κάποιοι στιγμή τα επιτεύγματα τους πρέπει να μας εμπνεύσουν να γίνουμε αντάξιοι των όσων μας κληροδότησαν. Αυτά που άφησαν μαρτυρούν πάθος και αγάπη για όσα έκαναν, για τη ζωή – στη λεπτομέρεια και τεχνική των δημιουργημάτων, στην δημιουργική πίστη στους θεούς τους, στη φιλοδοξία των εγχειρημάτων (κάποια γιγαντιαία για τα μέσα της εποχής), στην φαντασία που διαπνέει όλη τη μυθολογία μας… Εμείς τι θα δημιουργήσουμε; Και τι θα κληροδοτήσουμε;